testo 324 - Drukmeter met lekhoeveelheid  

Lektest op gasleidingen

Met de testo 324 kunt u alle testen uitvoeren op gasleidingen (volgens TRGI 2018 en DVGW G 5952):
Belastingstest
Deze test wordt uitgevoerd om de leidingen te testen op stabiliteit en levensduur van de aansluitingen. Deze test moet gebeuren voor het pleisteren of het verbergen van de leidingen. Tijdens de belastingstest moeten de nieuwe leidingen, aansluitingen en het gastoestel onder 1 bar druk gezet worden. Het medium waarmee gestest wordt is lucht of inert gas. Er mag geen drukval van minstens 10 minuten zijn tijdens de test.
Dichtheidstest
Met deze test worden de nieuwe leidingen zonder de aansluitingen en zonder het gastoestel gecontroleerd. De testo 324 mag geen drukval registreren gedurende minimum 10 minuten (afhankelijk van het volume in het systeem), de testdruk is 150 mbar (voorheen 110 mbar).

Lektest om gasleidingen in het stooklokaal

Tijdens de werking van de gasinstallatie kan door verschillende invloeden de veiligheid van de installatie in het gedrang komen. De technische installaties zijn dagelijks onderhevig aan slijtage en vervuiling. Enkel een expert kan deze problemen localiseren, beoordelen en herstellen. Een lektest of een onderhoudstest van een gasleiding moet elke 12 jaar uitgevoerd worden. Deze test wordt altijd uitgevoerd onder werkingsomstandigheden (geen verhoogde proefdruk). Tijdens deze test detecteert de testo 324 of er gas lekt uit de leiding en geeft het toestel ook weer hoeveel gas er lekt.

De verschildrukmeting van een brander

Naast de standaard rookgasmeting moet ook een verschildrukmeting van de brander uitgevoerd worden. Dit is het meten van de dynamische druk en de statische druk. De dynamische druk of de branderdruk is de druk van het gas dat naar de brander gaat. De statische druk is de druk in de toevoerleiding. Als de dynamische druk buiten het bereik van 18 tot 25 mbar valt, moeten er aanpassingen gebeuren aan de regeling van de gasblok. Indien deze aanpassingen niet gebeuren, kan de vlam loskomen van het branderbed wat zorgt voor lawaai, een slecht werking en de uitval van de brander.

Meten van de temperatuur aan radiatoren

Bij het meten van de temperatuur van radiatoren, wordt de aan- en afvoertemperatuur gemeten. De aanvoertemperatuur is de temperatuur van het water in de verwarmingsinstallatie. De temperatuur van het water dat afgevoerd wordt uit de installatie is de afvoertemperatuur. Om een verlies aan warmte te voorkomen of om de efficiëntie van de radiatoren te verhogen is het noodzakelijk om de aan- en afvoertemperatuur te meten. Op basis van deze meting kunnen er maatregelen genomen worden om het hydraulisch evenwicht te herstellen. Elke radiator moet voorzien worden van water op een bepaalde temperatuur zodat de gevraagde omgevingstemperatuur in elke kamer verkregen wordt. Een gebrekkige werking resulteert in extra verbruik van energie en elektriciteit.

Druktest op waterleidingen (drink- en afvalwater)

Volgens de wettelijke richtlijnen DIN EN 806-4, DIN 1988-7 en DIN 1610, moeten de leidingen van drink- en afvalwater getest worden alvorens ze in gebruik worden genomen. Deze leidingen worden getest met een druktest met lucht, inert gas of water of met een belastingstest met lucht of inert gas. Echter om hygiënische redenen is het aangeraden dat de leidingen voor de inbedrijfstelling droog blijven en dat er geen lektest met water wordt uitgevoerd. Een druktest met lucht is ook aangeraden om te voorkomen dat metalen materialen gaan roesten. Lekken kunnen meestel snel gehoord worden. Als het moeilijk is om een lek te localiseren, worden de gebruikelijke hulpmiddelen gebruikt zoals verf of schuim.